Μετά και το Eurogroup της 9ης Μαΐου 2016, η εθνικολαϊκιστική συγκυβέρνηση κακοδιαχείρισης εντυπώσεων δείχνει πανέτοιμη να βομβαρδίσει το πανελλήνιο με νέα ψεύδη κι υπερβολές. Αιχμή του δόρατος της διαφαινόμενης αυτής καμπάνιας ψέματος θα είναι ευλόγως το ζήτημα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους – γιγαντιαία και φωσφορίζουσα προεκλογική σημαία της αριστεράς τότε – η οποία δε θα ‘κούρευε’ απλώς το χρέος στη ρίζα του, αλλά θα ακύρωνε κι όλα τα μνημόνια με ένα νόμο και σε ένα άρθρο, δίνοντας παροχές περί των 12 δισεκατομμυρίων ευρώ, κατά το περιβόητο πλέον – κι ανεπιστρεπτί αποχωρήσαν – κακόγουστο ανέκδοτο με τίτλο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης».
Πίσω στα του χρέους. Ήδη οι προπαγανδιστές του πλέγματος συμφερόντων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μιλούν για «μεγάλη νίκη», εφόσον «για πρώτη φορά το ζήτημα του χρέους μπαίνει στο τραπέζι». Ισχυρισμός, που κανονικά ούτε χρυσόψαρο δε θα έπρεπε να πείθει. Ας θυμηθούμε γιατί.
Πάμε για λίγο πίσω στο όχι και τόσο μακρινό 2012, και στο τότε Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου, στο οποίο δεν άνοιξε απλώς η συζήτηση για το ελληνικό χρέος αλλά συμφωνήθηκε η ονομαστική απομείωσή του κατά περίπου 106 δισ. ευρώ μέσω της σχετικής διαδικασίας Private Sector Involvement (PSI). Το PSI ναι μεν επιβάρυνε υπέρμετρα πολλά φυσικά πρόσωπα (ανώδυνες λύσεις σε μια οικονομία που καταρρέει δεν υπάρχουν), ωστόσο έδωσε μια μεγάλη ανάσα συνολικά στη χώρα μειώνοντας σημαντικά το κόστος εξυπηρέτησης ενός – τότε – μη βιώσιμου χρέους. Στο εν λόγω Eurogroup, οι διαπραγματεύσεις είχαν δυστυχώς πεπερασμένη διάρκεια μόλις 14 ωρών, σε αντιπαραβολή με την ιστορικού βεληνεκούς 17ωρη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα, πέρυσι. Μεταξύ πολλών άλλων συμφωνηθέντων, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα καθώς και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών-μελών της ευρωζώνης συμφώνησαν να παραιτηθούν των κερδών από τα ελληνικά ομόλογα που διατηρούσαν στην κατοχή τους. Μια κίνηση ισοδύναμη με περαιτέρω κούρεμα του ελληνικού χρέους κατά αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ, με τρόπο έμμεσο. Η τωρινή κυβέρνηση της αριστεράς με τους ανερμάτιστους, ασυνάρτητους χειρισμούς της πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων τη συμφωνία αυτή, αυξάνοντας έτσι δραστικά το ύψος της εφεξής απαιτούμενης λιτότητας, περιπλέκοντας ταυτόχρονα και τη σύνολη διαχείριση του χρέους.
Το Δεκέμβριο του ίδιου έτους (2012) το ελληνικό χρέος μειώθηκε περαιτέρω κατά 31,9 δισ. ευρώ μέσω της επαναγοράς των σχετικών ομολόγων. Δηλαδή το συνολικό κούρεμα του χρέους ανήλθε περίπου στα 140 δισ. ευρώ. Σύμφωνα με τη μετριοπαθή εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος, το καθαρό όφελος από την αναδιάρθρωση αυτή ανήλθε στα 51,2 δισ. ευρώ, κυρίως λόγω του απαραίτητου δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και τη διασφάλιση των καταθέσεων του κόσμου.
Στο Eurogroup της 27ης Νοεμβρίου του 2012 είχε συμφωνηθεί αυτολεξεί ότι «όταν η Ελλάδα φτάσει σε ετήσιο πρωτογενές πλεόνασμα, όπως προβλέπεται στο παρόν Μνημόνιο, και υπό την προϋπόθεση της πλήρους εφαρμογής όλων των όρων που περιέχονται στο πρόγραμμα, τότε η Ευρωζώνη θα εξετάσει την ανάγκη λήψης νέων μέτρων για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους», προφανώς πέραν του PSI και της επαναγοράς των ομολόγων που διενεργήθηκε αποτελεσματικά εκείνη τη χρονιά.
Η χώρα έφτασε σε πρωτογενή πλεονάσματα εντός των χρονοδιαγραμμάτων έχοντας παράλληλα εκπληρώσει και σημαντικό μέρος των συνολικών της υποχρεώσεών, αλλά μετά προέκυψε το μείζον ζήτημα της εκλογής…Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως ήδη έχει καταγράψει η ιστορία στις μαύρες της σελίδες, αυτό οδήγησε στον περιττό όλεθρο της Πρώτης Φοράς Αριστεράς και της δήθεν «περήφανης διαπραγμάτευσης» με κλειστές τράπεζες και capital controls στο κάδρο ενός δημοψηφίσματος-απάτη, και στο μετέπειτα αναχρονιστικό waterboarding της Δεύτερης Φοράς Αριστεράς. Μια Δεύτερη Φορά Αριστερά που κομπάζει για τη φαραωνική επιτυχία του «χρέους που μπαίνει για πρώτη φορά στο τραπέζι», αφού βέβαια πρώτα φρόντισε να καθυστερήσει το κλείσιμο της αξιολόγησης για τουλάχιστον 6 μήνες οδυνηρούς για την οικονομία. Παρόλα αυτά επιμελήθηκε για άλλη μια φορά την αξιοπρέπειά μας, βάζοντας τις ελληνικές κρατικές υπηρεσίες να υποκλέψουν μια καθόλα συνήθη τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Πόουλ Τόμσεν και Ντέλιας Βελκουλέσκου, πριν αναλάβει το Wikileaks την τελική εκτόξευση της ήδη πληθωρισμένης εθνικής μας υπερηφάνειας.
Συμπερασματικά, το καλύτερο που έχει να κάνει η τωρινή παραπαίουσα κυβέρνηση είναι να ελαττώσει τους καταιγιστικούς ρυθμούς των παιδαριωδών της ψεμάτων – τουλάχιστον όσο της επιτρέπει η προεφηβική, «αμφιθεατρική» αντίληψη της πολιτικής που την καθηλώνει σε μια πρωτοφανή χυδαιότητα – και να σκύψει το κεφάλι εφαρμόζοντας κατά γράμμα τα δύο μνημόνια: το 3ο, και το κατά ΔΝΤ «προληπτικά συμπληρωματικό».
Επομένως, σύντροφοι, όχι μόνο δεν άνοιξε επί των ημερών σας η συζήτηση για το χρέος, αλλά αυτό έχει κουρευτεί συστηματικά και καθοριστικά κατά εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ, πριν εσείς βγείτε από το ασφαλές «ριζοσπαστικό» καβούκι του 4%, στο οποίο θα πρέπει να επιστρέψετε το συντομότερο δυνατό για το καλό όλων.
Για κακή σας τύχη, σύντροφοι, δεν είμαστε όλοι χρυσόψαρα. Κι απεχθανόμαστε το ψέμα και τις «αυταπάτες» όσο εσείς την αλήθεια.
Γιάννης Κ. Μαλεγκάνος
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.
Tags: 
