Πρόκειται για τον θεσμό «υιοθέτησε ένα πρωτάκι» που εφαρμόζεται σε αρκετά σχολεία της χώρας, δημόσια και ιδιωτικά, με πρωτοβουλία εκπαιδευτικών και διευθυντών οι οποίοι διαπίστωσαν ότι έχουν στα χέρια τους το καλύτερο «αντίδοτο» στον σχολικό εκφοβισμό. Συμμετέχουν δύο τάξεις, η Α΄ και η Στ΄ Δημοτικού. Κάθε εκτάκι «υιοθετεί» στην αρχή της χρονιάς ένα πρωτάκι αναλαμβάνοντας να το προστατεύει καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς, να το συμβουλεύει, να το βοηθάει, δημιουργώντας γύρω του ένα πλέγμα ασφαλείας.
Τη φετινή σχολική χρονιά, στο πρόγραμμα μπήκαν πολλά ακόμη σχολεία, κυρίως χάρη στην επιτυχία που είχε το σχετικό ποστ της γνωστής μπλόγκερ Aspa Online (aspaonline.gr), μαμάς της μικρής Εβίτας, που εξιστόρησε την εμπειρία από τον θεσμό μέσα από τα μάτια του παιδιού («ανεβάζοντας» και τη χαριτωμένη κάρτα της), το οποίο διαμοιράστηκε κατά κόρον στα κοινωνικά δίκτυα. Οπως έγραφε, από τις πιο συγκινητικές στιγμές της γιορτής λήξης της σχολικής χρονιάς είναι η κοινή εμφάνιση της Πρώτης και της Εκτης. «Τα ζευγαράκια μπαίνουν χέρι χέρι και παρουσιάζουν πάντα κάτι μαζί. Μπορεί να τραγουδήσουν, μπορεί να χορέψουν, μπορεί να παίξουν κάποιο παιχνίδι. Κάθε χρονιά δεν είναι ίδια, πάντα κάτι αλλάζει, αλλά ο αποχαιρετισμός είναι πάντα συγκινητικός. Εχει αγκαλιές, λουλούδια και δάκρυα – πολλές φορές και από τους γονείς».
Διαβάζοντας για τις ωραίες αυτές στιγμές, δάσκαλοι από κάθε γωνιά της χώρας αποφάσισαν να προτείνουν το «υιοθέτησε ένα πρωτάκι» και στο δικό τους σχολείο.
Ανάμεσά τους και οι κυρίες Ελένη Πέππα και Νέλλη Κόσσυβα, δασκάλες του 2ου Δημοτικού Σχολείου Λουτρακίου. «Μας άρεσε πολύ και είπαμε να “κλέψουμε” την ιδέα, προσαρμόζοντάς την στις ανάγκες του σχολείου μας με τη δική μας φαντασία», λέει η κ. Πέππα στην «Κ». Η ανταπόκριση ήταν πολύ θετική από τα παιδιά. «Σήμερα, για παράδειγμα, τα εκτάκια σκέφτηκαν μόνα τους να βγουν στην αυλή και να παίξουν με τα πρωτάκια. Αλλες φορές τους ετοιμάζουν δώρα, παίζουν μαζί τους στα διαλείμματα, τα συνοδεύουν στο γραφείο εάν χρειάζονται κάτι. Πιστεύω ότι είναι η καλύτερη απάντηση στο bullying».
Οι δασκάλες πρότειναν το πρόγραμμα στους μαθητές της Εκτης και τους άφησαν να αποφασίσουν μόνοι τους. «Δεν το επιβάλαμε. Τους το είπαμε και τους δώσαμε την ελευθερία να αποφασίσουν εκείνα. Τους δώσαμε μια μέρα να το σκεφτούν. Αν το επιβάλλαμε, μπορεί να είχαμε και το αντίθετο αποτέλεσμα. Τελικά, με εξαίρεση ένα πολύ μικρό ποσοστό που αντέδρασε, οι υπόλοιποι ανταποκρίθηκαν θερμά». Τις επόμενες ημέρες, συμφώνησαν τους κανόνες της «υιοθεσίας» και υπογράφτηκε το σχετικό… μνημόνιο συνεργασίας. Φυσικά, τα μικρά πανηγύρισαν από την πρώτη στιγμή στην ιδέα. «Είπαμε στα πρωτάκια ότι τα μεγάλα παιδιά θα τα προσέχουν και ενθουσιάστηκαν. Είμαστε ακόμη στην αρχή του προγράμματος, αλλά πιστεύω ότι μπορεί να εξελιχθεί πάρα πολύ ωραία. Αν έχουμε καλή πρόθεση και καλλιεργήσουμε το έδαφος, η επιτυχία είναι δεδομένη».

Οπως γράφει η Ασπα, είναι μια απλή ιδέα. «Οι απλές ιδέες, όμως, κάνουν τη ζωή ομορφότερη».