Στην μοιραία πτήση του Airbus θα υπήρξαν και κάποιοι επιβάτες που κοιτώντας από το παράθυρο το αεροπλάνο να αρχίζει να χάνει ύψος θα σκέφτηκαν “Δεν είναι φυσιολογικό αυτό, δεν ανήγγειλε προσγείωση ο πιλότος, κάτι περίεργο συμβαίνει.” Θα υπήρξαν περισσότεροι, που πέντε λεπτά πριν το μοιραίο θα συνειδητοποίησαν ότι αυτό το περίεργο αποκτάει τραγικές διαστάσεις. Όταν όλοι πια άκουσαν τον κυβερνήτη να προσπαθεί να σπάσει την πόρτα και είδαν τα βράχια των Άλπεων να έρχονται καταπάνω τους ήταν πολύ, πάρα πολύ αργά. Εκείνοι, ίσως να μην μπορούσαν να κάνουν τίποτε, ακόμα κι αν όλοι είχαν αντιληφθεί τις προθέσεις του αυτόχειρα δολοφόνου από την αρχή.

Εμείς ίσως και να μπορούμε. Φωνάζαμε για τις δολοφονικές προθέσεις του πολιτικού μας συστήματος από το 2011. Περιγράφαμε το πού θα οδηγήσει την χώρα ο πελατειακός κρατισμός και των μεν και των δε, με κάθε λεπτομέρεια. Σε λίγο η χώρα χτυπάει στα βράχια. Είναι θέμα ημερών. Οι παρανοϊκοί στο πιλοτήριο ηδονίζονται με τη σύγκρουση. Νομίζουν ότι θα πάρουν τη ρεβάνς του εμφυλίου. Κλωτσάνε την μια ευκαιρία πίσω απο την άλλη. Αγνοούν όλες τις προειδοποιήσεις, κλείνουν τα αυτιά στους συναγερμούς που χτυπάν απ’ όλον τον κόσμο πια. Είναι τρελλοί! Είναι άρρωστοι! Τι άλλο χρειαζόμαστε για να το αντιληφθούμε; Αν οι σοβιετολάγνοι κηρύξουν την άλλη εβδομάδα στάση πληρωμών δεν προφταίνουμε την καταστροφή. Αλλά, σε αντίθεση με τους τραγικούς επιβάτες του Airbus, η οικονομική συντριβή της χώρας δεν θα συνοδεύεται από το φυσικό μας τέλος. Πρέπει να ετοιμαζόμαστε για το μετά. Όλοι οι επιβάτες της μοιραίας πτήσης “Ελλάδα της χρεοκοπίας” θα ορμίσουμε στο πιλοτήριο. Άμα είμαστε πολλοί και συντονισμένοι μπορεί και να τα καταφέρουμε.

Θάνος Τζήμερος