Γνώρισα τον Σάββα Γκέραλη από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, ως γιατρό και ως Πρόεδρο του Εξωραϊστικού Συλλόγου “το Αγιασμόθι”. Γνώρισα όμως πολύ καλά τον πολιτικό στην αρχή της δεκαετίας του 2000, τότε που ήταν υποψήφιος Πρόεδρος της Κοινότητας Αναβύσσου. Αυτό το άρθρο δεν είναι διαφημιστικό ενόψει των προσεχών Δημοτικών εκλογών, γιατί δεν ενδιαφέρομαι να κάνω κάτι τέτοιο, ούτε μου το ζήτησε ο Σάββας Γκέραλης, αλλά ούτε το έχει ανάγκη. Εξάλλου όσοι φτάσουν στο τέλος αυτής της ανάγνωσης θα καταλάβουν ποιος είναι ο σκοπός του.

Οι πληροφορίες για την δράση του με την ιδιότητα του Προέδρου του Εξωραϊστικού Συλλόγου του Αγιασμοθιού, μου προκάλεσαν τεράστιο ενδιαφέρον, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ακόμα και γι΄ αυτή τη θέση πρέπει κάποιος να έχει όραμα, άποψη που υιοθέτησα όταν μετά το 1991 μετείχα στο Σύλλογο του Καταφυγιού.

Άκουσα τόσα πολλά υπέρ του και τόσα πολλά εναντίον του, που διέθετα πλέον πολύ χρόνο για να τα φιλτράρω όλα αυτά και να προσπαθώ να ανακαλύψω ποια ήταν αλήθειες και ποια ήταν προσπάθεια των αντιπάλων του να τον δυσφημίσουν. Και διαπίστωσα ότι πολλά από αυτά ήταν ψευδή και είχαν μοναδικό στόχο την δυσφήμισή του. Παρακολουθώντας και καταγράφοντας επί 24 χρόνια, μέσα από τις σελίδες της έντυπης έκδοσης του Αττικού Παρατηρητή, τη δραστηριότητά του ως Κοινοτάρχη και ως Δημάρχου, έβγαλα συμπέρασμα για το τι σημαίνει εκσυγχρονισμός της τοπικής αυτοδιοίκησης και τι σημαίνει καταδυνάστευσή της από  τα εγκληματικά τοπικά συμφέροντα. Κατέταξα ανεπιφύλακτα τον Σάββα Γκέραλη στην κατηγορία των εκσυγχρονιστών.

Πολλές φορές ήρθα σε σύγκρουση μαζί του και δεν μετάνιωσα γι΄ αυτές, όπως και δεν μετάνιωσα που τον στήριξα τις περισσότερες φορές στις εκλογικές του προσπάθειες. Δεν μετάνιωσα όσες φορές τον βοήθησα με τα δημοσιεύματά μου να περάσει πράγματα στην κοινωνία της πόλης και δεν μετάνιωσα όταν κατακεραύνωσα τους αντιπάλους του ή τους δήθεν φίλους του.

Στάθηκα δίπλα του, όταν προσπάθησε να προωθήσει, μέσα από το διάλογο και τη συναίνεση, την εθελοντική δημιουργία του «Δήμου των τριών κοινοτήτων», πολύ πριν τον «Καλλικράτη» (2007) και διαπίστωσα ποια ήταν τα κίνητρα του σκιώδους πολιτικού υποσυστήματος της Παλαιάς Φώκαιας, εκείνης της εποχής που τον αντιστρατεύτηκαν. (Δείτε εδώ: https://youtu.be/eSjzBt9IvOo). Και ήταν αυτοί οι ίδιοι, που το 2010 ενέδωσαν στην Κίρκη της εξουσίας και της απληστίας, όταν είχαν εξασφαλίσει για την πάρτη τους τις αντιδημαρχίες, συναινώντας στις επιλογές Φιλίππου – Ραγκούση – Πάγκαλου, για την δημιουργία ενός Δήμου τέρατος.

Με λίγα λόγια ο Σάββας Γκέραλης ήταν ο άνθρωπος που με αντίπαλο όλο το σκληρό πολιτικό κατεστημένο της Αναβύσσου, πήρε στα χέρια του ένα χωριό που βρισκόταν στη δεκαετία του ’60, με ηγέτη έναν τύπο  «βλαχοδήμαρχου» και το οδήγησε στο 2000 ως μια σύγχρονη κωμόπολη. Αυτό ήταν με πολύ λίγα λόγια το δικό του έργο.

Ένα παράδειγμα, ίσως το χαρακτηριστικότερο, ήταν η αναμόρφωση της πλατείας Ε. Βενιζέλου, με τον πεζόδρομό της, τα καθιστικά  της, το σιντριβάνι της, τα όμορφα φυτά που κάλυψαν την επιφάνειά της, κατάλληλη για εκδηλώσεις, που συγκέντρωνε τους κατοίκους, φέρνοντας τους πίσω από τις πλατείες των γειτονικών κοινοτήτων. Μετέφερε την εικόνα του κέντρου σύγχρονων πόλεων με τους πεζόδρομους, στο κέντρο της μικρής Αναβύσσου. Αυτή η πλατεία αποτύπωσε το μίσος που εξέθρεψαν εναντίον του Γκέραλη, όταν μετά την εκλογή Φιλίππου το 2011 και την αντιδημαρχία των Τσιβίλογλου, Κωνσταντέλου, Καραγιάννη, κατάστρεψαν την πλατεία, αποδεχόμενοι δήθεν τα αιτήματα 3 – 4 επιχειρηματιών ψηφοφόρων τους,  μετατρέποντάς την σε δρόμο διέλευσης οχημάτων και παρκινγκ (δείτε εδώ). Τα τελευταία δύο χρόνια οι επιχειρηματίες της πλατείας απλώνουν τα τραπεζάκια τους, κλείνοντας σιγά – σιγά το πάρκινγκ, μόνο που τώρα η πλατεία μοιάζει με τρανς και όχι πλατεία σύγχρονης κωμόπολης.

Θυμάμαι τις τέσσερις χωματερές που είχε ως εισόδους η Ανάβυσσος, για να μετατραπούν επί δημαρχίας Γκέραλη σε πύλες μια σύγχρονης πόλης. Τρανό παράδειγμα η είσοδος της παραλίας της Λεωφ. Καραμανλή και η δημιουργία του πάρκου, εκεί που τα «αυθαίρετα του Χατζηρουσέα» είχαν μετατραπεί σε δημόσιες τουαλέτες.  Αυτά για το παρελθόν.

Στο σήμερα, όπου η ανταλλαγή απόψεων με τον Σάββα Γκέραλη έχουν περάσει σε άλλο επίπεδο, μια και γνωρίζει ότι δεν θα τον στήριζα ως υποψήφιο με τον συνδυασμό του Σωφρόνη. Σε φιλική κουβέντα που είχα μαζί του, μου εξέθεσε τις σκέψεις του για το πολιτικό μέλλον του Σαρωνικού υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων, ότι: «Για να κερδίσει κάποιος τις εκλογές στο Δήμο Σαρωνικού, πρέπει να διαθέσει 200 – 250 χιλ. € και εάν ήθελα να γίνω Δήμαρχος θα τα διέθετα». Ακολούθησε η ερώτηση, εάν ο υποψήφιος που ηγείται του συνδυασμού στον οποίο μετέχει, διέθεσε τα χρήματα αυτά το 2015 όταν εκλέχτηκε, το 2019 όταν δεν εκλέχτηκε, ή αν θα τα διαθέσει τώρα για να εκλεγεί; Δεν θα δημοσιοποιήσω την απάντηση που μου έδωσε, αλλά ακολούθησε και άλλη ερώτηση: «Για να δώσεις 200 – 250 χιλ. € από κάπου πρέπει να τα πάρεις και οι καθαρές αποδοχές του Δημάρχου για μία τετραετία είναι 105 χιλ. €. Από πού βγαίνει η ζημιά»; Απάντησε δεν μου έδωσε ο πολύπειρος αυτοδιοικητικός παράγοντας.

Η τελευταία συζήτησή μας ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Μου είπε, προσπαθώντας να προσελκύσει το ενδιαφέρον μου για τα σχέδια του: «Θα είμαι υποψήφιος με τον συνδυασμό του Γιώργου Σωφρόνη και θα δεις έναν άλλο Γκέραλη, θα κάνω πολλά για το παραλιακό μέτωπο κ.λπ. κ.λπ….».  Αγαπητέ φίλε Σάββα είχες την ευκαιρία σου, ως Αντιδήμαρχος Αναβύσσου και Αναπληρωτής Δήμαρχος, για μία πλήρη πενταετία  (2015 – 2019) επί δημαρχίας Σωφρόνη και δεν κατάφερες τίποτα και ήταν και δική σου ευθύνη. Δεν σε είδα ΝΑ αγωνιστείς, ΝΑ διεκδικήσεις, ΝΑ συγκρουστείς, για να πετύχεις αυτά που τώρα δηλώνεις ότι ΘΑ κάνεις. Παραδώσατε το 2019 ένα παραλιακό μέτωπο και την Ανάβυσσο χειρότερη απ΄ ότι την παραλάβατε το 2014 και σήμερα τέσσερα χρόνια μετά είναι τρισχειρότερη. Δεν λύσατε το αποχετευτικό, δεν λύσατε το θέμα του κοιμητηρίου, καταργήσατε την ανακύκλωση, διατηρήσατε τις δεκάδες μικρές χωματερές και την μεγάλη της Π. Φώκαιας και ο Σαρωνικός ήταν και παραμένει ο ρυπαρότερος Δήμος της Ανατολικής Αττικής. Παραδώσατε ένα οδικό δίκτυο κατεστραμμένο, ούτε ΜΙΑ ασφαλτόστρωση, ούτε ΜΙΑ λακκούβα δεν κλείσατε. Τόσα χρόνια ούτε ένα αξιόπιστο σύστημα ύδρευσης δεν καταφέρατε να διαμορφώσετε, με αποτέλεσμα να μην έχουν νερό κάποιες γειτονιές ακόμα και σήμερα. Η Πολιτική Προστασία βασίζεται στην βοήθεια του θεού και του Εφοπλιστή Μαρτίνου, αφού όλες οι πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν έσβησαν στη θάλασσα. Το μόνο στο οποίο επιδόθηκε με επιμέλεια ο επικεφαλής της παράταξής σου και εσύ (αφού συνεχίζεις να τον στηρίζεις), ήταν τα deals με τους καντινιέρηδες, τα συμφωνητικά που ερευνά σήμερα ο Εισαγγελέας και έχουν κληθεί να απολογηθούν για  κακουργηματικές πράξεις 23 οι συνεργάτες του.

Φίλε Σάββα, διανύοντας την αρχή της ένατης δεκαετίας της πλούσιας και υγιούς ζωής σου, φρόντισε την υστεροφημία σου, μην επιβεβαιώσεις την ρήση «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Δεν σου αξίζει να σέρνεσαι στα δικαστήρια και να καταδικάζεσαι για πράξεις άλλων. Δεν σου αξίζουν οι συνυποψήφιοι που αναγκαστικά συναναστρέφεσαι. Δεν αξίζουν να είναι δίπλα σου, αυτοί που στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αναβύσσου σου πέταγαν πλαστικά μπουκάλια με νερό (Δείτε εδώ). Δεν σου αξίζουν υβριστές και τραμπούκοι. –

Άγγελος Φραγκόπουλος 

Εκδότης και διαχειριστής

Του Αττικού Παρατηρητή

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ