Οι ομπρέλες «εξαπλώνονται» τόσο πολύ, που οι επιχειρήσεις ενώνονται, καλύπτοντας τον «διάδρομο» που είναι υποχρεωμένες να αφήνουν ελεύθερο.
Με τη μουσική στη διαπασών και τις ξαπλώστρες τοποθετημένες σε απόσταση αναπνοής, οι παραλίες της χώρας θυμίζουν συχνά… μαγαζιά νυχτερινής διασκέδασης. Η νομοθεσία προβλέπει ότι η επιχείρηση που μισθώνει μια παραλία οφείλει να αφήνει «ελεύθερη» το 50% αυτής, προκειμένου να έχουν πρόσβαση σε αυτή όσοι δεν επιθυμούν να γίνουν πελάτες της. Επίσης, η επιχείρηση οφείλει να τηρεί απόσταση 5 μέτρων από το κύμα αλλά και 100 μέτρων από άλλες επιχειρήσεις ίδιας φύσης. Ταυτόχρονα, ο νομοθέτης απαγορεύει την τοποθέτηση ηχητικών συστημάτων και θέτει το όριο των 50 ντεσιμπέλ στην εκπεμπόμενη μουσική… Η εν λόγω περιγραφή, βέβαια, απέχει παρασάγγας από την ελληνική πραγματικότητα του «μπιτσόμπαρου», που δεν περιορίζεται μόνο στις πολυσύχναστες παραλίες της Αττικής.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.
Tags: 
