Η τραγωδία του μεταγωγικού πλοίου Όρια, και η απώλεια ζωής για 4100 Ιταλούς στρατιώτες, υπήρξε για πολλά χρόνια άγνωστη, όχι μόνο στο ευρύ κοινό της χώρας μας, αλλά και στις νεώτερες γενιές των κατοίκων της χερσονήσου της Λαυρεωτικής. Ελάχιστοι από τους εναπομείναντες κατοίκους της περιοχής, είτε ως αυτόπτες είτε ως αυτήκοοι  μάρτυρες, γνώριζαν τι συνέβη εκείνο το βράδυ της 12^ης Φεβρουαρίου του 1944 έξω από το Γαϊδουρονήσι  (νήσος Πάτροκλος). Κάποιοι από αυτούς επιστρατεύτηκαν από τις δυνάμεις κατοχής, να θάψουν εκατοντάδες ή και χιλιάδες σωρούς που εκβράστηκαν στα παράλια των Λεγρενών και της Παλαιάς Φώκαιας.

Από την απελευθέρωση και μέχρι πριν λίγα χρόνια (2011) ουδείς ενδιαφέρθηκε, ούτε το Ελληνικό ούτε το Ιταλικό κράτος, να τιμήσουν την μνήμη των νεκρών στρατιωτικών. Κάποιοι συγγενείς των θυμάτων πληροφορήθηκαν το σημείο που χάθηκαν οι συγγενείς τους, από πρωτοβουλίες ιδιωτών που βρήκαν αντικείμενα των νεκρών στο βυθό της θάλασσας, όπως καραβάνες που είχαν σημειωμένα τα ονόματα των κατόχων τους. Πριν λίγα χρόνια, κάποιοι επίσης ιδιώτες οργάνωσαν μια αναδρομή σ΄ αυτή την τραγική ιστορία και εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια με την κατασκευή ενός λυτού μνημείου και με την παρουσία του ΠτΔ κ. Προκόπη Παυλόπουλου στις εκδηλώσεις μνήμης (το 2019), ενώ από Ιταλικής πλευράς η εκπροσώπηση παρέμεινε στα επίπεδα της Ιταλικής Πρεσβείας και από εκκλησιαστικής πλευράς στο επίπεδο του προκαθήμενου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας της Ελλάδας.

Στην ανάδειξη της τραγωδίας του  Όρια, είχε συμμετάσχει ενεργά και ο Αττικός Παρατηρητής από το 1994, πολύ πριν την οργάνωση των εκδηλώσεων μνήμης  (δείτε εδώ).

Οι εκδηλώσεις μνήμης τα τελευταία χρόνια κατά τη γνώμη μας, ξέφυγαν κατά πολύ του πλαισίου που επέβαλαν οι σχέσεις μεταξύ δύο χωρών, συμμάχων και μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σήμερα, αλλά εχθρών στον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Με θιασώτη τον σημερινό Δήμαρχο Σαρωνικού, έχει φτάσει να θεωρείται η ημέρα μνήμης, ως κορυφαία ιστορική επέτειος για την περιοχή και κάθε χρόνο παίρνει και νέες διαστάσεις, με την παρουσία του ΠτΔ πέρσι και την κινητοποίηση του ραδιοτηλεοπτικού ΣΚΑΙ φέτος, για την φύτευση 4100 κυπαρισσιών στην περιοχή, στη μνήμη των αδικοχαμένων Ιταλών στρατιωτικών.

Νομίζουμε ότι η μεγιστοποίηση αυτών των εκδηλώσεων, έχει σχέση με τις ανάγκες προβολής του νυν Δημάρχου Σαρωνικού, σε αντιστάθμισμα των προσωπικών προβλημάτων που του δημιούργησε, η αδράνεια της υπηρεσίας που διοικούσε το καλοκαίρι του 2018, με αποτέλεσμα τον τραγικό θάνατο των 102 ανθρώπων στο Μάτι και τις δικαστικές περιπέτειες που τον αναμένουν, λόγω αυτών των γεγονότων. Τις ίδιες ανάγκες, εικάζουμε ότι εξυπηρετεί, η πρόταση που κατέθεσε στην πρόσφατη συνεδρίαση της ΠΕΔ Αττικής, για τον εορτασμό των 200 χρόνων του ελεύθερου Ελληνικού κράτους από Δήμους της Ανατολικής Αττικής, οργάνωση που έχει αναλάβει εξ΄ ολοκλήρου το κράτος, αναθέτοντας την στην Επιτροπή «Ελλάδα 2021».

Πιστεύουμε ότι οι εκδηλώσεις μνήμης για τους νεκρούς του «ναυαγίου του Όρια», πρέπει να έχουν όρια.

Κάποιοι φίλοι, κάτοικοι του Σαρωνικού, αναρωτιούνται εάν πρέπει να υπάρχουν εκδηλώσεις μνήμης για εχθρούς της χώρας μας, κατακτητές, που επιτέθηκαν άδικα στην Ελλάδα το 1940 και εξαιτίας τους χάθηκαν οι ζωές χιλιάδων Ελλήνων  στρατιωτικών στο Αλβανικό μέτωπο. Δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι οι νεκροί Ιταλοί στρατιωτικοί, την εποχή της τραγωδίας ήταν αιχμάλωτοι πολέμου. Να έχουμε στα υπόψη μας, ότι ενδεχομένως το «ναυάγιο του Όρια», να μην ήταν ναυάγιο, αλλά μια πράξη εκδίκησης και «τελικής λύσης» από τους ΝΑΖΙ προς ανεπιθύμητους αιχμαλώτους. Δεν νομίζουμε ότι έχει ποτέ καταγραφή να οργάνωσαν οι ΝΑΖΙ, κατά τη διάρκεια του πολέμου, μαζική επιστροφή αιχμαλώτων στις πατρίδες τους, και εάν η βύθιση του Όρια δεν ήταν συνειδητή πράξη, αλλά ατύχημα, ίσως οι ΝΑΖΙ να είχαν πρόθεση να τους σύρουν στα στρατόπεδα εργασίας στην Γερμανία.  Επίσης να έχουμε υπόψη μας ότι, οι χαμηλόβαθμοι Ιταλοί στρατιωτικοί, επιστρατεύθηκαν από το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας, σε έναν επιθετικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και δεν είχαν κανένα τρόπο να αρνηθούν, εάν υποθέσουμε ότι δεν ήθελαν, γιατί τους περίμενε το εκτελεστικό απόσπασμα.  Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ως επί το πλείστον νέοι άνθρωποι από 20 έως 35 χρονών και ίσως η συντριπτική ήττα που υπέστηκαν στο Αλβανικό μέτωπο, παρά τον υπερσύγχρονο για την εποχή εξοπλισμό τους, να ήταν αποτέλεσμα της άρνησής τους να πολεμήσουν σε έναν άδικο επιθετικό πόλεμο.

Υποστηρίζω, ότι θα έπρεπε οι εκδηλώσεις μνήμης για τα θύματα του «ναυαγίου του Όρια» να πάρει τις αντικειμενικές του διαστάσεις. Να αναλάβει το Ιταλικό κράτος, εφόσον ενδιαφέρεται, να διοργανώνει τις επετειακές εκδηλώσεις, με όσες τιμές θεωρεί ότι αρμόζουν στους νεκρούς του, η δε συμπαράσταση και η παρουσία των Ελληνικών κυβερνητικών οργανισμών (Κυβέρνηση, Τ.Α.) να είναι διακριτική. Να ξεφύγει επιτέλους, αυτό το τραγικό γεγονός, από το επίπεδο των προσωπικών αναγκών του Φιλίππου, ο οποίος θα πρέπει να σταθεί αντιμέτωπος με τα αδιέξοδά του, μέχρι την τελική κρίση της δικαιοσύνης.

Θα δεχτούμε, ότι όλες αυτές οι πρωτοβουλίες του δεν είναι εκ του πονηρού, μόνο εάν πάρει πρωτοβουλία να στηθεί ένα μνημείο των αδικοχαμένων νεκρών του Ματιού και οργανώσει εκδηλώσεις μνήμης την επέτειο του τραγικού γεγονότος της 23^ης Ιουλίου του 2018. Αυτό που δεν έκανε ως Αντιπεριφερειάρχης, ας το κάνει ως Δήμαρχος.

Υ.Γ. 1. Η συμμετοχή του κόσμου στις 9/2/2020, παρά την καμπάνια που οργάνωσαν οι δύο Δήμοι, Σαρωνικού και Λαυρεωτικής με το «Όλοι μαζί μπορούμε» του Ρ/Τ σταθμού ΣΚΑΙ και όλα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, δεν είχε την απήχηση που ανέμεναν οι διοργανωτές. Αν εξαιρεθούν μερικές δεκάδες επισήμων και ένστολων που αποτελούσαν την μπάντα, ο αριθμός των εθελοντών που συμμετείχαν στην δεντροφύτευση ήταν ελάχιστος.

Υ.Γ.2  η φύτευση 4100 κυπαρισσιών, τι ακριβώς συμβολίζει; ρωτάμε επειδή είθισται τα συγκεκριμένα φυτά να φυτεύονται στα κοιμητήρια. Υπονοεί ότι η περιοχή της φύτευσης είναι ένα απέραντο νεκροταφείο των Ιταλών στρατιωτικών;

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ