Σήμερα γύρω στις 8 π.μ. πήγα για μία γρήγορη βουτιά στο Λιμανάκι της Σαρωνίδας. Η θάλασσα ήταν βρώμικη, όπως και χθες. Η οικογένεια μου, έχει αυτό το μικρό κομμάτι γης από το 1955, μετέπειτα κτίσαμε. Θυμάμαι τα γάργαρα νερά, τις πέτρες και τα βράχια χωρίς γλύντζα και πρασινάδες, την άμμο με τα κοχύλια…. Ύστερα ήρθε ο πολιτισμός, με την ανικανότητα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να λύσει το πρόβλημα της αποχέτευσης, τον κόσμο που στοιβάχτηκε στην Σαρωνίδα, ακόμα και τα υπόγεια κατοικήθηκαν και από 4000 τον χειμώνα γίναμε 40.000 το καλοκαίρι, το Μαύρο Λιθάρι δίπλα, από βουρκάρι, μετατράπηκε σε κατάμεστο ΟΑΚΑ, οι παραλίες γέμισαν μπαράκια με ξαπλώστρες, όπου το βράδυ μετατρέπονται σε κλαμπάκια, υποχρεώνοντας μας να βάλουμε διπλά τζάμια με ac, τα σκουπίδια κάνουν βουνά στους δρόμους, τα τρωκτικά θέριεψαν…. το νερό, πανάκριβο, κάνει στάσεις εργασίας, ανάλογα με τον κόσμο, άλλοτε χρειάζεται πιεστικό και άλλοτε αγνοείται…
Και για να μην γκρινιάζω συνέχεια να τελειώσω εδώ, με ένα ”χαριτωμένο” που μου είπε χθες βράδυ ένας φίλος μου, – ευτυχώς ψεκάσανε και δεν έχουμε κουνούπια, (τα κουνούπια πια τσιμπάνε όλη την μέρα σαν σκορπιοί), όταν δειλά ρώτησα, ποιοι είναι αυτοί που ψεκάσανε; με έκπληξη μου είπε, καλά δεν το κατάλαβες μα με αεροπλάνα φυσικά…..
Κρίμα, δεν υπάρχει σωτηρία!!!
ΘΥΜΑΡΙ & ΛΕΓΡΕΝΑ ΓΙΑ ΚΟΛΥΜΠΙ !!
Ersi Kokkota
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Το παρόν διαδικτυακό μέσο ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει περί των επωνύμων ή ανωνύμων σχολίων που φιλοξενεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών, επικοινωνήστε μέσω της φόρμας επικοινωνίας έτσι ώστε να αφαιρεθεί.
Tags: 
