Κατώτερο πάσης προσδοκίας αποδεικνύεται το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης το οποίο παρουσίασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο νομοσχέδιο στη Βουλή για συμβολικούς λόγους.

Η ανθρωπιστική κρίση και η αντιμετώπισή της ήταν η σημαία της προεκλογικής καμπάνιας του ΣΥΡΙΖΑ και το σημαντικότερο πολιτικό επιχείρημα του Αλέξη Τσίπρα απέναντι στη νεοφιλελεύθερη ηγεσία της ΕΕ και κυρίως στη Γερμανία του Σόϊμπλε και της Μέρκελ.

Ατόπημα πρώτο:

Το νομοσχέδιο δεν δίνει τον ορισμό της «ακραίας φτώχειας» που είναι το κριτήριο για να καθοριστούν οι δικαιούχοι και να καταγραφούν οι πιθανοί ωφελούμενοι του προγράμματος ανθρωπιστικής βοήθειας. Προφορικά η αρμόδια υπουργός Θεανώ Φωτίου έδωσε αριθμούς και θα περιλαμβάνονται στην ΚΥΑ (Κοινή Υπουργική Απόφαση) η οποία  θα εκδοθεί στο μέλλον. Στη λογική μιάς κουτοπόνηρης κοινοβουλευτικής πρακτικής, το νομοσχέδιο είναι ασαφές και θα αποσαφηνιστεί στο μέλλον μετά από τις πιέσεις που θα έχει δεχθεί στο παρασκήνιο από τους δανειστές ώστε να μην έχει πολιτικό κόστος.

Ατόπημα δεύτερο:

Για τον προσδιορισμό της «ακραίας φτώχιας» και σύμφωνα με τα παραδείγματα που έδωσε η Θεανώ Φωτίου στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίοι συνεδρίασαν την Πέμπτη στη Βουλή για να προετοιμαστούν για τη συζήτηση της Παρασκευής στην κοινή συνεδρίαση των τεσσάρων αρμόδιων διαρκών επιτροπών (2.400 ευρώ ετήσιο εισόδημα για εργένηδες, 3.600 ευρώ το χρόνο για ζευγάρι και 4.800 ευρώ για τετραμελή οικογένεια και 6.000 για πολυμελή οικογένεια) η πρώτη αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας μετά από πολλά χρόνια, χρησιμοποιεί αμιγώς οικονομικό κριτήριο για τον προσδιορισμό της φτώχειας. Ούτε ο πιο ακραίος δεξιός νεοφιλελεύθερος δεν θα τολμούσε να παρουσιάσει ως κριτήριο της φτώχειας μόνον το εισοδηματικό κριτήριο.

Ατόπημα τρίτο:

Συνεπώς η «ακραία φτώχεια» ορίζεται ως μικρότερο ετήσιο εισόδημα, από το 50% του ορίου της φτώχειας το οποίο ορίζει η EUROSTAT ως το 60% του μέσου ετήσιου εισοδήματος. Το κριτήριο αυτό χρησιμοποιείται από τη νεοφιλελεύθερη Ευρωπαϊκή Ένωση μόνον για δημοσιονομική πολιτική και για τη χάραξη οικονομικής πολιτικής και όχι για τη χάραξη πολιτικής για την καταπολέμηση της φτώχειας και των ανισοτήτων. Ακόμα και η ΕΕ αποδέχεται ήδη από το 1990 ότι η φτώχεια είναι πολυπαραγοντική, δεν προσδιορίζεται μόνον από το εισόδημα και η ταξινόμηση της EUROSTAT είναι παραπλανητική για την πραγματική φτώχεια γιατί οι πιο πολλοί φτωχοί εμφανίζονται στην πιο πλούσια χώρα.  Επομένως δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως κριτήριο για τη χάραξη πολιτικής για την καταπολέμηση της φτώχειας , πόσο μάλλον για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης η οποία προκλήθηκε από την μακροχρόνια ύφεση και όχι από φυσική καταστροφή όπως ένας σεισμός ή ένα τσουνάμι.
Ενδεικτικά η Ευρωπαϊκή Ένωση αποδέχεται ήδη από το 1990, ότι μια τετραμελής οικογένεια με μία μητέρα εργαζόμενη, με δύο παιδιά από τα οποία το ένα έχει μόνιμη αναπηρία ή πάθηση και μια κατάκοιτη μητέρα (γιαγιά) όταν παίρνει π.χ. 600 ευρώ το μήνα, είναι πιο φτωχή από μια τετραμελή οικογένεια με τον ένα γονέα εργαζόμενο και με δύο υγιή παιδιά η οποία έχει εισόδημα 300 ευρώ το μήνα. Μάλιστα τότε επειδή δεν υπήρχε ευρώ τα ποσά είναι εκφρασμένα σε δραχμές (στα ελληνικά) και αρμόδια επίτροπος που εισήγαγε την κοινοτική νομοθεσία που υπάρχει ακόμα ήταν η Ελληνίδα Βάσω Παπανδρέου.

Πως θα δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι η «αριστερή» κυβέρνηση Τσίπρα είναι στην πράξη πιο δεξιά από τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ; Πρόκειται για άγνοια, για ανικανότητα ή … για καμουφλάρισμα της αριστεροσύνης πίσω δοξασίες και κριτήρια της νεοφιλελεύθερης δεξιάς; Αν ένας γραφειοκράτης των Βρυξελλών έφτιαχνε το πρόγραμμα αυτό, θα το έκανε πολύ πιο «αριστερό» και πάντως ο προσδιορισμός της φτώχειας θα ήταν πολυπαραγοντικός και όχι μόνον με κριτήρια εισοδήματος.

Ατόπημα τέταρτο:

Το νομοσχέδιο έχει κόστος σχεδόν 205 εκατομμύρια ευρώ και αφορά σχεδόν 150.000 ωφελούμενους. Δηλαδή είναι το 25% του αρχικού κόστους και αφορά κατά περίπτωση από το ένα τέταρτο των αρχικώς προσδιορισθέντων πιθανών ωφελούμενων έως και το ένα όγδοο.  Εδώ εξήγηση μπορούμε να βρούμε προφανώς στη φροντίδα του υπουργείου Οικονομικών να μην υπάρχει δημοσιονομικό κόστος και το πρόγραμμα να είναι χρηματοδοτούμενο αποκλειστικά από περικοπές άλλων δαπανών του προϋπολογισμού.  Σε αυτό τον τομέα ο Δημήτρης Μάρδας έχει πειστικές απαντήσεις και μπορεί να τεκμηριώσει από πού θα βρεθούν τα χρήματα. Τα 44,7 εκατομμύρια από τον εκσυγχρονισμό του συστήματος προμηθειών, τα 20 εκατομμύρια ευρώ από το υπουργείο Άμυνας, τα 27,8 εκατομμύρια από τις προμήθειες υλικών των Δήμων (οι οποίοι δεν θα στερηθούν τίποτα γιατί θα αγοράζουν φθηνότερα με το νέο σύστημα) και τα 47,5 εκατομμύρια από το υπουργείο Υγείας το οποίο επίσης χρυσοπληρώνει τα υλικά που αγοράζει. Εντάξει απέναντι στους «θεσμούς» δικαιολογηθήκαμε. Απέναντι στους πολίτες που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πιστεύοντας ότι δεν θα άρχιζαν οι εκπτώσεις από την ανθρωπιστική κρίση πως θα δικαιολογηθούν;

Ατόπημα πέμπτο:

Η δράση αυτή είναι διάρκειας εννέα μηνών και μετά τερματίζεται. Εκτός από την επιδότηση ενοικίου για το 2016 οπότε και πρέπει να βρεθούν άλλα χρήματα. Θα πρέπει να είναι το παγκοσμίως πρωτότυπο πρόγραμμα που θα καταπολεμήσει τη φτώχεια αποτελεσματικά σε εννέα μήνες και όποιος πάρει τα 200 ευρώ (τόσα προκύπτουν για τον καθένα αν κάνετε μια απλή διαίρεση) θα πάψει να είναι σε κατάσταση «ακραίας φτώχειας». Στα χαρτιά. Γιατί στην πράξη η ακραία φτώχεια θα επιδεινωθεί και οι πηγές χρηματοδότησης δεν είναι διατηρήσιμες αλλά μία φορά μόνον μπορείς να κόψεις τις δαπάνες εκσυγχρονίζοντας το σύστημα προμηθειών. Φυσικά η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ θα πούν ότι «εμείς μόνον από το «πλεόνασμα» μοιράσαμε 450 με 500 ευρώ σε κάθε δικαιούχο στο πλαίσιο του αποτυχημένου «success story», αλλά δεν ισχυριστήκαμε ότι θα καταπολεμήσουμε την ανθρωπιστική κρίση!» Εδώ όμως θα λάβουν αποστομωτική απάντηση γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ θα πεί ότι εμείς δεν δίνουμε λεφτά στο χέρι που εξανεμίζονται, αλλά παροχή σε είδος, δηλαδή ενοίκιο, ή τρόφιμα με προπληρωμένη κάρτα και ηλεκτρικό ρεύμα. Τώρα πόσο πειστικό θα είναι το επιχείρημα ότι τα λεφτά για ενοίκιο, τρόφιμα και ρεύμα δεν έχουν καμία σχέση με τα άλλα λεφτά που δίνονται μετρητά και μπορούν να γίνουν ρεύμα, ενοίκιο και τρόφιμα, μένει να το δούμε στην πράξη.

Ατόπημα πέμπτο:

Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι ποτέ η εκτέλεση ενός προγράμματος καταπολέμησης της φτώχειας (πόσο μάλλον η αντιμετώπιση ανθρωπιστικής κρίσης) δεν ανατίθεται σε δημόσιες υπηρεσίες. Γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες θέλουν σαφή κριτήρια (όπως το εισοδηματικό που μπαίνει εδώ) και δεν έχουν τη δυνατότητα ευελιξίας γιατί αν είχαν θα προκαλούσαμε τεράστια διαφθορά σε ρυθμό απίθανο. Χρειάζεται ειδικά εκπαιδευμένο σώμα όπως έχει αποκτήσει μετά από πολλά χρόνια ο ΟΗΕ, κάποιες έντιμες μη κυβερνητικές οργανώσεις και όπως μετά από χρόνια προσπαθειών η εκκλησία της Ελλάδος και εθελοντικές δομές σε δήμους ή από ομάδες πολιτών. Ακόμα και ομάδες αντιεξουσιαστών έχουν τέτοια εμπειρία, αλλά ποτέ δεν έχει γίνει από δημόσιες υπηρεσίες. Εδώ επελέγησαν οι υπηρεσίες του υπουργείου Εργασίας και φανταστείτε τι θα γίνει με τις ουρές όπως στο ΙΚΑ για να θεωρήσουν τα βιβλιάρια. Το πιθανότερο πάντως είναι ότι θα συνωστίζονται όχι οι έχοντες ανάγκη, αλλά κάποιοι άσχετοι γιατί οι «ακραία φτωχοί» δεν θα το μάθουν ποτέ, αφού η επικοινωνία ενός τέτοιου προγράμματος δεν προβλέπεται και αφήνεται στην εθελοντική συμμετοχή των δομών που υπάρχουν και αγνοούνται από το νομοσχέδιο. Περιμένουν δηλαδή, ότι οι ενορίες της εκκλησίας θα λένε σε όποιον πάει να πάρει το συσσίτιο, να πάει στο υπουργείο Εργασίας και να συμπληρώσει τη φόρμα του ΗΔΗΚΑ (της πληροφοριακής πλατφόρμας που θα χρησιμοποιηθεί όπως και στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση) ώστε να του έρθει με το ταχυδρομείο η προπληρωμένη κάρτα στο σπίτι, ενώ είναι άστεγος. Και να βρεί έναν ιδιοκτήτη με φορολογική ενημερότητα να του νοικιάσει ένα σπίτι σε χαμηλή τιμή (70 ευρώ το πρώτο άτομο και 30 ευρώ για κάθε επόμενο μέλος της οικογένειας – τετραμελής οικογένεια με 160 ευρώ μάλλον) ώστε να εισπράξει απευθείας το ενοίκιο ο εκμισθωτής (με άγνωστη καθυστέρηση) το οποίο επιπλέον θα είναι και αφορολόγητο για τον εκμισθωτή.

Ατόπημα έκτο:

Οι δικαιούχοι δωρεάν ρεύματος (έως 300 κιλοβατώρες ανάλογα με τα μέλη της οικογένειας) δεν θα παίρνουν κανονικό λογαριασμό της ΔΕΗ γιατί εκεί θα χρεώνονται δημοτικά τέλη, εισφορά για την ΕΡΤ, για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και πλήθος άλλων χρεώσεων παγίων και κόστος διανεμητικού δικτύου. Το ποσό που θα πληρώνει η κυβέρνηση στη ΔΕΗ είναι 20 εκατομμύρια ευρώ, αλλά το νομοσχέδιο δεν προβλέπει ότι οι δικαιούχοι απαλλάσσονται και από όλα τα άλλα χαράτσια και φόρους. Αυτό ή θα το έχουν διορθώσει ως την ψήφιση του νομοσχεδίου, ή θα το αφήσουν στον αέρα ή θα υποχρεώσουν τους άλλους να το επωμιστούν. Πάντως η κυβέρνηση δεν το είχε σκεφτεί και όταν τους το επεσήμαναν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, εκείνοι κοιτάζονταν μεταξύ τους γιατί δεν το είχαν σκεφτεί. Προφανώς η διαβούλευση δεν ήταν αρκετή για να επισημανθούν ακόμα και τέτοια λάθη και η διαδικασία του επείγοντος η οποία θα προταθεί αύριο από την υπουργό Θεανώ Φωτίου δεν βοηθάει, αλλά βοηθάει να μην γίνει ευρύτατη συζήτηση στα σόσιαλ μήντια. Και ο χώρος αυτός έχει πολλούς ακτιβιστές, από χριστιανούς έως αντιεξουσιαστές, οι οποίοι θα πάρουν γρήγορα χαμπάρι ότι απλώς κάποιος θέλει με κρατικά χρήματα να φανεί ότι μπορεί να κάνει τη δουλειά το ίδιο καλά ή και καλύτερα. Το πιθανότερο είναι να αντιδράσει η τοπική αυτοδιοίκηση η οποία καλείται να χρηματοδοτήσει έμμεσα και άμεσα το πρόγραμμα, χωρίς και να το διαχειρίζεται. Ενώ είναι ίσως ο πιο ενδεδειγμένος φορέας.

Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε έτσι αρκετή ώρα ακόμα, αλλά … ποιός διαβάζει μεγάλα κείμενα; Θα συνεχίσουμε επομένως αύριο μαζί με ρεπορτάζ από τη συζήτηση στη διαρκή επιτροπή της Βουλής. Κρίμα για τη Θεανώ Φωτίου, η οποία με την ιστορία που έχει πίσω της, θα υπογράψει ένα νομοσχέδιο που δείχνει οτι πραγματικά έμεινε μόνη της, χωρίς να ζητήσει τη συνδρομή ενός γνώστη σε τέτοια θέματα, από τους εκατοντάδες που υπάρχουν στην Ελλάδα και έχουν διαπρέψει σε προγράμματα με ανάλογο περιεχόμενο και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα.

Πηγή: http://news4people.gr

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΧΟΛΙΟΥ